وقتی با یک کودک غمگین روبرو می‌شوید، مهم است که به او حمایت و توجه کنید.

ارزشمندترین اقدامات والدین برای بهبود روانی کودک غمگین، توجه به احساسات خود و فرزند عزیزشان است. ضروری است که والدین در هیچ شرایطی از درگیری‌های گذرا و موقتی کودک غفلت نکنند.

بله، کودکان نیز درگیر درگیری‌های احساسی می‌شوند. همانند بزرگسالان، کودکان نیز با احساسات مختلفی سر و کار دارند و عکس‌العمل‌هایی را نشان می‌دهند. اما در صورتی که کودکان غمگین شوند، بهتر است که چه رفتاری از خود به نمایش بگذاریم؟ به پرسش والدین که در مواجهه با کودک غمگین، چگونه باید رفتار کنند، باید گفت که قبل از هرگونه اقدامی، باید علت آن را پیدا کنید. آیا کودک در زمان‌های اخیر درگیر وضعیت‌های روانی مرتبط با جدایی اعضای خانواده، ناراحتی بدنی، فقر یا مشکلات یادگیری و غیره شده است؟ باید به خاطر داشت که دیدن کودک غمگین از دید والدین بسیار دردناک است و روحیه آن‌ها را تضعیف می‌کند. اگر در کودکی به این ضعف‌ها توجه نشود، در بزرگسالی با مشکلات سخت‌تری روبرو خواهند شد.

چگونه با کودک غمگین رفتار کنیم؟

یادآوری کنید که احساسات کودک همیشگی نیستند:
هر کودک و هر نوجوان در سنوات مختلف، با تجربه‌ی احساسات غمگینی روبرو می‌شوند. اما به یاد داشته باشید که این احساسات برای همیشه در کودکان باقی نمی‌مانند و پس از مدتی، از ذهنشان بیرون خواهند رفت.

به گذشته و آینده توجه کنید:
داستان طولانی کشیدن احساسات غمگین در کودکان بسیار نادر است، زیرا با گذشت زمان و روزها و شب‌ها، غم به فراموشی سپرده می‌شود. همانند ابرها که در حال تغییر و جابجایی هستند، کودکان نیز قادر به تغییر و پیشروی در زندگی خود هستند.

کمک کنید و در کنار کودکتان باشید:
به عنوان والدین، با حضور و همراهی مداوم در کنار کودکانتان، کمتر به ناامیدی و ناراحتی دچار خواهید شد. همانند یک معلم با دانش فراوان درباره زندگی، باعث می‌شوید که احساسات منفی از کودک دور شوند و به جای آن، شادی را به او هدیه دهید.

همدل باشید:
همواره در هر لحظه از زندگی کودکتان، به او همدلی کنید و با احترام با او برخورد کنید.

صبر را تقویت کنید:
به کودکانتان بیاموزید که همه احساسات قابل فراموشی هستند و آن‌ها باید همیشه شاد و با انرژی زندگی کنند.

با کودک غمگین صحبت کنید و دلیل غمگینی او را بپرسید:
گاهی اوقات کودکان به دلایلی که به نظر ما بیهوده می‌آیند، غمگین می‌شوند. از کودکتان بپرسید که چرا غمگین است و به او کمک کنید تا احساساتش را بازگو کند و درک کنید.

از سرزنش کردن دیگران برای غمگینی کودکتان خودداری کنید:
اهمیت ندهید که غمگینی کودک شما توسط دیگران مقصریابی شود. شما به عنوان والدین مسئولیت پرورش و حمایت از کودکتان را دارید.

به کودکتان آموزش دهید که با احساسات خود کنار بیاید:
کودک را آموزش دهید که چگونه با درگیری‌های احساسی خود برخورد کند و آن‌ها را کاهش دهد. به او نشان دهید که می‌تواند راه‌حل‌های مثبتی پیدا کند و برای خودش راهی به سمت شادی و خوشبختی بسازد.

نشان دهید که زندگی دارای جنبه‌های مثبتی است:
با کودکتان در مورد لذت‌ها و زیبایی‌های زندگی صحبت کنید. به او بیاموزید که زندگی پر از لحظات خوب و لذت‌بخش است و هیچ چیز و هیچ کس نباید این لذت را از او بگیرد.

او را با اجتماع آشنا کنید و به او ارتباطات جدیدی بدهید:
کودک را به محیط‌های اجتماعی مختلف معرفی کنید و او را با افراد و فعالیت‌های جدید آشنا کنید. این کمک می‌کند تا او بهتر درک کند که زندگی چقدر گسترده و متنوع است.

اعتماد به نفس کودک را بهبود بخشید:
با تمرکز بر توانایی‌ها و استعدادهای کودکتان، به او اعتماد به نفس بیشتری بدهید. این کمک می‌کند تا او خودمایه‌های قوی‌تری برای مقابله با احساسات منفی داشته باشد.

توجه کنید که تغذیه، فعالیت‌های فیزیکی و خواب کودک مهم هستند:
مراقبت از تغذیه سالم، فعالیت‌های بدنی مناسب و خواب کافی کودکتان را در اولویت قرار دهید. این عوامل به کاهش درگیری‌های احساسی او کمک می‌کنند و به سلامتی و روحیراهنمایی کودکتان کمک می‌کنند. توجه کنید که همیشه به کودکتان عشق و حمایت لازم را ارائه دهید و با او در این مسیر همراهی کنید.

چرا بعضی از کودکان بیشتر با احساس غمگینی درگیر می‌شوند؟

در هر خانواده‌ای، کودکان ممکن است با خلق و خوی‌های متفاوتی به دنیا بیایند و در مراحل رشد خود تجربه‌های مختلفی داشته باشند. برخی از کودکان ممکن است دارای حساسیت و احساسات قوی‌تری باشند و به هر اتفاقی در زندگی با واکنش‌های شدیدی از روحیات خود به دیگران نشان دهند. اگرچه برخی از کودکان ممکن است آرام و آسوده باشند و به خونسردی در بازی‌های کودکانه خود بپردازند. بروز احساسات غمگینی در کودکان در سنین کوچک ممکن است موقت باشد و گاهی نیز این تمایل به بروز واکنش‌های عاطفی قوی تا سنین بزرگتر باقی بماند. بنابراین، بهتر است به سرعت به این درگیری‌ها پایان داده شود تا عواقب ناگواری برای کودکان ایجاد نشود.

نشانه‌هایی از غم و اندوه در کودکان:

کودک به شدت به هر نوع تحریکی حساسیت نشان می‌دهد.
کودک به اشک ریزیدن با هر شکستی شروع می‌کند.
کودک با مشکلات خواب و خستگی مداوم مواجه می‌شود.
کودک تغییرات قابل توجهی در اشتها دارد.
کودک به شدت از ارتباطات اجتماعی گوشه‌گیری می‌کند.
کودک علاقه‌ای به تحصیلات و آموزش ندارد.
کودک به مشکلات روحی و روانی دچار می‌شود.
کودک اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهد.
کودک به پایان دادن به زندگی خود فکر می‌کند.

بعضی از کودکان بیشتر با احساس غمگینی درگیر می‌شوند و در نهایت به افسردگی مبتلا می‌شوند. افسردگی در کودکان و بزرگسالان با وجود دردمندی‌های روحی و روانی همراه است و به طور متداول با عواقب منفی و آسیب‌هایی همراه می‌شود. بهبودی از افسردگی نیازمند زمان طولانی است و در صورت عدم بهبودی به کمک روش‌های خوددرمانی یا روانشناختی، فرد ممکن است به تفکر درباره خاتمه زندگی خود برسد.