پژوهشگران به “کلید خاموش کردن سرطان” دست یافتند: گامی بزرگ در درمان سرطان

به گزارش بخش اخبار سلامت خانه مهتاب ,سرطان، به عنوان یکی از مرگبارترین بیماری‌های عصر حاضر، همواره چالش بزرگی برای جامعه پزشکی بوده است. اما، با پیشرفت‌های علمی و پزشکی، امیدها برای غلبه بر این بیماری روز به روز افزایش می‌یابد. در یکی از جدیدترین این دستاوردها، گروهی از پژوهشگران موفق به کشف “کلید خاموش کردن سرطان” شده‌اند. این کشف می‌تواند نقطه عطفی در نحوه درمان سرطان باشد و امیدهای تازه‌ای را برای بیماران مبتلا به این بیماری به ارمغان بیاورد.

در این پژوهش، دانشمندان با شناسایی ژن‌ها و پروتئین‌های خاصی که در رشد و تکثیر سلول‌های سرطانی نقش دارند، موفق به یافتن راهی برای غیرفعال کردن آنها شده‌اند. این “کلید خاموش کردن” می‌تواند از رشد تومورهای سرطانی جلوگیری کرده و حتی باعث از بین رفتن آنها شود.

این کشف بزرگ، اگرچه هنوز در مراحل اولیه تحقیقات قرار دارد، اما نویدبخش آینده‌ای روشن برای درمان سرطان است. با ادامه تحقیقات و توسعه روش‌های درمانی مبتنی بر این کشف، می‌توان امیدوار بود که در آینده‌ای نزدیک، سرطان به یک بیماری قابل درمان تبدیل شود و بیماران سرطانی بتوانند به زندگی عادی خود بازگردند.

کشف منبع تغذیه سرطان ریه و راهی برای قطع آن

گروهی از محققان موفق به کشف نوعی سلول سرطانی شده‌اند که برای رشد خود به یک شبکه برق بیولوژیکی وابسته است. این کشف می‌تواند راهی جدید برای مبارزه با تومورها باشد.

سرطان ریه سلول کوچک (SCLC) نوعی سرطان بسیار خطرناک و تهاجمی است که حدود ۱۳ درصد از کل سرطان‌های ریه را تشکیل می‌دهد. این بیماری معمولا بدون علامت است و زمانی که تشخیص داده می‌شود، اغلب به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته که درمان آن را بسیار دشوار می‌کند.

اما اکنون، محققان مؤسسه فرانسیس کریک (FCI) دریافته‌اند که برخی از سلول‌های درگیر در تشکیل تومورهای SCLC، سطح بالایی از فعالیت الکتریکی را نشان می‌دهند. آنها همچنین منبع این افزایش انرژی را شناسایی کرده‌اند و معتقدند که استفاده از داروهای عصبی که معمولا سیگنال‌های الکتریکی را مختل می‌کنند، می‌تواند راهی مؤثر برای مبارزه با SCLC و احتمالا سایر تومورهایی باشد که به همین شیوه عمل می‌کنند.

همکاری بین علوم اعصاب و تحقیقات سرطان

لیان لی، سرپرست آزمایشگاه علوم اعصاب سرطان در FCI و یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: «ما می‌دانستیم که برخی از سلول‌های سرطانی می‌توانند رفتار عصبی را تقلید کنند، اما نمی‌دانستیم که چگونه توسعه یک شبکه الکتریکی مستقل می‌تواند بر پیشرفت بیماری تأثیر بگذارد. اکنون با ترکیب علوم اعصاب و تکنیک‌های تحقیقات سرطان، توانسته‌ایم از منظری متفاوت به این بیماری نگاه کنیم.»

دو نوع سلول درگیر در سرطان ریه

محققان با استفاده از موش‌های مهندسی شده برای ابتلا به SCLC، دو نوع سلول درگیر در این بیماری را شناسایی کردند: سلول‌های نورواندوکرین (NE) که شبیه به سلول‌های درگیر در فعالیت الکتریکی سیستم عصبی هستند و سلول‌های غیر نورواندوکرین (non-NE).

با گذشت زمان، محققان دریافتند که بیان ژن فعال شده توسط سرطان باعث می‌شود برخی از سلول‌های NE به سلول‌های غیر NE تبدیل شوند. علاوه بر این، آنها مشاهده کردند که این دو نوع سلول، تقریبا به همان روشی که نورون‌ها و سلول‌های پشتیبان به نام آسترولیا در سیستم عصبی با هم کار می‌کنند، شروع به همکاری کردند.

به طور خاص، آنها دریافتند که سلول‌های غیر NE در حال انتقال لاکتات به سلول‌های NE هستند و به عنوان منبع تغذیه مستقل برای حمایت از فعالیت الکتریکی آنها عمل می‌کنند.

محققان همچنین دریافتند که هرچه سلول‌های NE فعالیت الکتریکی بیشتری از خود نشان دهند، سرطان تهاجمی‌تر است. آنها این تأثیر را نه تنها در موش‌ها، بلکه در انسان‌های مبتلا به SCLC نیز مشاهده کردند.

قطع فعالیت الکتریکی تومورها

محققان پس از درک عمیق‌تر از فعالیت الکتریکی در تومورهای SCLC، تصمیم گرفتند ببینند آیا می‌توانند آن را مختل کنند و چگونه بر رشد سرطان تأثیر می‌گذارد.

آنها سلول‌های سرطانی را در معرض سمی به نام تترودوتوکسین قرار دادند که از ماهی بادکنکی گرفته شده و به سرکوب فعالیت الکتریکی معروف است. در حالی که تترودوتوکسین سلول‌های NE تولید کننده الکتریسیته را از بین نمی‌برد، پتانسیل آنها را برای تشکیل تومور در طولانی مدت کاهش می‌دهد و نشان می‌دهد که قطع فعالیت الکتریکی SCLC می‌تواند راهی موفق و مؤثر برای مبارزه با این بیماری باشد.

آینده تحقیقات

محققان در حال حاضر در حال بررسی فعالیت الکتریکی سایر سرطان‌ها هستند تا ببینند آیا آنها نیز خواص مشابه با SCLC را نشان می‌دهند یا خیر. اگر چنین باشد، ممکن است آنها در برابر گزینه‌های درمانی جدید که با کاهش فعالیت الکتروشیمیایی آنها، رشدشان را مختل می‌کند، آسیب‌پذیر باشند.

لی گفت: «هنوز راه زیادی برای درک تأثیر بیولوژیکی این فعالیت الکتریکی و مکانیسم‌های خاص بیماری وجود دارد که تومور را تهاجمی‌تر و درمان آن را دشوارتر می‌کند، اما امیدواریم که با درک روشی که این سلول‌های سرطانی سوخت‌گیری می‌کنند، بتوانیم نقاط ضعفی را که می‌توان با درمان‌های آینده مورد هدف قرار داد، شناسایی کنیم.»

این پژوهش در مجله Nature منتشر شده است.